De eerste was draait al!

Ja, we zijn weer thuis.
De laatste rit was, na eerst nog een stukje Frankrijk, helemaal door België heen.
Oef, wat een verschrikkelijke slechte wegen, onvoorstelbaar veel vrachtwagens en dan ook nog eens die regen. Leuk land maar met regen even wat minder.
 
Precies op de grens met Nederland was het droog.  En tot aan thuis een lekker weertje, oké geen zonnetje. Maar die komt binnenkort vast weer te voorschijn.  En die lage temperaturen?  Daar wennen we ook wel weer aan.
Wij hebben in ieder geval heel veel mooie herinneringen die ons warm houden.
En gelukkig ook nog eens veel foto's.

Door dat slechte weer zijn er van de terugreis niet zoveel foto's, daarom duik ik maar in het archief.

We zijn er bijna!

"We zijn er bijna, we zijn er bijna.
Maar nog niet helemaal".
Dat zongen we vroeger als kind op de heenreis bij een dagje uit.
Aan alles komt een eind. Dus ook aan deze winterreis.
Door een lekkere vlotte chauffeur zijn we in Port le Grand aangekomen.

Het was een pittig dagje vandaag. Heel veel vrachtverkeer op de binnenwegen.  En de spits begon al om half twee!
Door het zonnetje ziet alles er gelukkig mooi uit. Maar de temperatuur laat ons alvast wennen aan dat wat er het komend weekend in Nederland wordt verwacht.
Brrrrr.. min ik weet niet hoeveel en oostenwind en
dan een gevoelstemperatuur..!!?? ....
We gaan dan echt niet naar buiten, alhoewel het zonnetje schijnt er wel te zijn!
We gaan het beleven.

Want morgen, donderdag de 15de maart, zijn wij thuis.
En volgens Leo "Zo niet, dan toch"!

Een paar fotootjes van onderweg:

Groetjes van Leo en Maria.

Dag 3 op weg naar huis.

De derde terug-reis-dag.
Na een heerlijke rustige nacht (zonder hondengeblaf!) en een lekker ontbijtje op weg gegaan voor de derde etappe.
Doel voor vandaag is Poitiers.

Elke dag laten we "Bram" de route bepalen. Nou vandaag hadden we het idee dat zijn bijbaan Makelaar is of zoiets. In elk dorpje waar we doorheen reden worden veel riante, robuuste, oude, vervallen en bijzondere objecten "a vendre" aangeboden.  Maar wij lieten ons niet verleiden en zijn lekker doorgehobbeld.
Het is toch wel leuk rijden als je die tolweg niet doet. Je komt nog eens wat tegen.

De koffie-"plas"-pauze hebben we gehouden in Sallespisse.
En de lunch net vóór Bordeaux.
Het was vandaag ook een echte lekkere route. Het water liep me af en toe in de mond. Bordeaux dus. En wat dacht je van Cognac, Chateauneuf (ik denk daar dan meteen Du Pape achteraan!) Champagne en Brie.
Het is dat er na aankomst altijd iets lekkers klaar staat in ons Kemperke, anders kom je nooit door dat land heen, hihi.

Voor die lunch moest er trouwens nog wel even een broodje gescoort worden. En dat doe je hier in Frankrijk bij een Boulangerie.
Nee, niet binnen maar buiten op de parkeerplaats bij een automaat!
En lekker dat ie was!

Na die lunchpauze is "Bram" nog even in de war geraakt en daardoor hebben we nog een paar mooie Franse dorpjes gezien. Maar al snel was hij weer bij de tijd en was camping "Le Futuriste" snel gevonden.

Foto's;
1. Mooie Franse "objecten" te zien en/of te koop.
2. Echt een dorpje voor een "plas"-pauze!
3. Voor een paar muntjes een lekker stokbroodje.
4. Heerlijk zo'n Kok aan boord. Het is elke keer weer smullen.
5. Ook vandaag weer zon en regen!
6. Typisch pleintje met plataan bomen.
7. Volgens "Bram" rechtsaf!

Lieve Franse groet van Leo en Maria.

De tweede etappe richting thuis.

Vanaf Albarracin richting de Spaanse Pyreneeën. Wat een geweldig stukje Spanje.
Het is een zeer gevarieerd landschap van hoge bergen en uitgestrekte hoogvlakten.
Als "boerendochter" kijk ik dan naar mooie akkers en grote boerderijen. Ook wil ik ontdekken welke gewassen er zullen zijn ingezaaid!
De bergen en de akkers hebben alle kleuren die je maar kunt bedenken. Geel, beige, grijs, bruin, rood en ga zo maar door.
En de lucht? Ja die is blauw, wit en toch zeer regelmatig grijs door een fikse regenbui. Maar we zitten droog en genieten gewoon van alles wat voorbij komt.

De route was vandaag; Albarracin - Teruel - Tarragona - Huesca - Oloron.

Foto's:
De beste chauffeur die er is.
Uitgestrekte akker.
Vrachtverkeer van de firma TISVOL!
Nieuwe weg door de Pyreneeën.
Echte terra aardekleuren.
Blauwe luchten.
Grijze regengordijnen.
Veel sneeuw op de toppen.

We zijn weer een stukje dichter bij thuis. Het gaat redelijk volgens planning met een rustig tempo.

Groet van Leo&Maria.

Eerste dag van de thuisreis!

"Bram" van onze navigatie heeft voor vandaag een mooie route uitgezocht.
Bestemming is Albarracin. Daar moet sinds gisteren een camping open zijn!  We hopen van wel,  want je weet maar nooit in Spanje.

Een rit van 474 km. En we gaan kennis maken met een stukje binnenland.
Lorca, Murcia, Albacete, via de snelweg en daarna de bergen in naar Albarracin.

Gisteravond zaten we met ons kopje koffie nog buiten met zo'n 20 a 25 graden. Vandaag vertrokken we met een heerlijk zonnetje en al zo'n 25 graden.
Maar in de loop van de dag werd dat steeds minder.
Het landschap was prachtig.  Veel landbouw met prachtig net ingezaaide velden. Fruitteelt met veelkleurige bloesems. En druiven ranken in alle soorten en maten.
Maar de temperatuur ging zeker met stappen van 10 naar beneden.

Die regenboog was geweldig na een fikse regenbui. En bij een kleine pauze stapt Leo enthousiast naar buiten. Al snel was hij binnen voor een dikke warme trui.
Zo koud!
Het plan om in 5 dagen tijd van het warme 25 á 30 graden naar Nederlandse temperaturen te gaan is bij deze in één dag gehaald.

Als we dan ook nog sneeuw langs de kant van de weg (en een klein beetje overdrijven mag toch wel!), zijn de handschoenen en een warme winterpet gelukkig snel in de buurt.
Toch wel handig zo'n klein Kemperke.

Regen is natuurlijk nooit leuk maar het landschap trekt zich daar niks van aan.
En ons genieten, o nee GENIETEN, zeker ook niet.
Het is prachtig hier. En als we dan ook nog Albarracin vanaf de mooiste kant binnen rijden is deze dag toch geslaagd.

En dan ook nog een zonnetje als kers op deze taartjes-dag......Super.

Leo staat nu pannenkoeken te bakken!!!!
Jazeker, één met shoarma en één met zoet. Hmmmm. Lekker.

Lieve, toch wel zonnige groet van,
Cook Leo en Quebbel Maria.

Die aanleun-tent zit weer in zijn tas.

De dag van opruimen, schoonmaken en inpakken is aangebroken.
Morgen beginnen we aan de terugreis naar Nederland.
En alles dan weer op de vaste plaats zien te krijgen is soms een hele puzzel. Maar alles is ook mee heen gekomen dus het moet passen.

Nou doe we wel onze uiterste best om in elk hoekje of gaatje die warme zonnestralen in te pakken. Want we weten nu al dat we die erg zullen gaan missen.
Want wat is het toch een heerlijk weertje.

Oeps, niet jaloers maken!!!!!
Och we plaatsen gewoon een paar foto's.  Die zijn voor eigen herinnering,  hihi.
Maar eenieder mag natuurlijk wel met ons meegenieten.

De tent is dus weer ingepakt.
De quilt hangt lekker fris te wezen.
En we nemen van tijd tot tijd zeker pauze (mét wat lekkers!).

Adios y Hasta Pronto.
Leo y Maria.

Klusjesdag

Het is een traditie geworden dat de auto tijdens een "lange vakantie" in de was wordt gezet.
Niet dat er in deze winterreis geen tijd voor was, maar op een of andere manier kwam het er niet van.
Nou, vandaag was het dus auto-was-en-poets-dag.
En met zo'n aangenaam temperatuurtje is dat een heerlijk klusje.
Zie die bolide toch eens glimmen!

O, o, dat Spaanse weertje!

Het weer in Spanje?
Ja, daar kunnen wij nu over meepraten.  Natuurlijk een lekker weertje.  Maar sinds enkele dagen ervaren wij ook dat de Spaanse wind gek kan zijn.
Zoals jullie wel weten reizen wij met kemperke en aanleun-tent. In Villajoyosa heeft die tent al het een en ander op z'n dak gehad. Zo n windkracht 6 à 7 heeft hij overleefd. Enne......wij vonden dat spannend genoeg.
Maar sinds een paar dagen ervaren we hier in Pilar de Jaravia een bijzonder weertype! De wind is af en toe zo hevig dat die tent twee keer zo groot lijkt te worden.  En wij vinden dat nog spannender. 
Die paar druppels regen deert ons niks. Maar die wind...... oke supersnelle droge was aan de lijn op maandag is natuurlijk wel super.
Dus, jullie snappen, we zitten nu in de tent met een glaasje als echte "tent-wachters",  haha.
Och, tijdens het schrijven van dit stukkie is het al weer rustig geworden en kunnen we verder gaan met de gang van zaken.

Want ook aan deze reis zit een einde.
Vandaag is het voor ons voorlopig een laatste Spaanse maandag. Er volgt nog een Franse maandag.  Maar dan komen er weer vele Nederlandse maandagen.
Onze route voor de terugreis staat op papier.  Aanstaande zaterdag beginnen we eraan. In zo'n vijf dagen tijd zijn wij weer thuis.

Maar eerlijk gezegd wil ik (Maria) er nog niet aan denken....... alhoewel even "live" met de kleinkinderen quebbelen en knuffelen......
En dan.....
Nee, gewoon accepteren dat het er bijna opzit,  deze winterreis.

Wij  gaan nog een paar dagen genieten hier.
Veel groetjes van Leo en Maria.

Spaans weertje!!??

Zachtjes tikt de regen op de campertent
Ritme van een frisse dag

Ik weet dat het in Nederland veel kouder is
Maar zie toch liever een dag met een lach

O, o, zon waar blijf je nou
Je weet toch wel hoeveel ik van je hou

De vogels zingen nu het hoogste lied
Dus geef eenieder toch die zon en geniet

En inmiddels weer een zonnetje......
Hartelijke en zonnige groet van Leo en Maria.

Ps; bovenstaande tekst kan ook gezongen worden.  De wat "oudere" lezers/volgers zullen de melodie snel herkennen, hihi.