Dagje "Moezelen" in Cochem

Na twee reisdagen zijn we in De Moezelstreek aangekomen.
Prachtige omgeving en heerlijke wijnen.
Op camping Burgen aan de Moezel hebben we ons kampement weer opgebouwd.  Niet alle tenten aan caravan en camper hoor. Door het fantastische weer van plus 28 graden kunnen we van s'morgens vroeg tot s'avonds laat buiten zitten.

Vandaag zijn we naar Cochem geweest. Een echt toeristisch plaatsje aan de Moezel.

Een paar fotootjes.....
Het is al laat en het schrijven wil niet meer zo goed lukken.
Te veel wijn!

Reis-Regen-dag

Vandaag staat er een reisdag op het programma.
We verlaten Tirol en rijden richting Kufstein. In de buurt van Stuttgart zoeken we vanmiddag een overnachtings-camping.

En precies zoals op de heenreis is het vandaag een regendag.
Maar niet erg hoor. Alhoewel, bij het inpakken, opruimen en aankoppelen van de caravan is het niet echt aangenaam. Die regenjas kwam dus wel even uit de kast.

Om klokslag 10 uur rijden we de camping af en gaan op pad.
En net zoals in Nederland; bij regen gaat iedereen met de auto! En we rijden al snel in een file.

Gisteren hebben we de voortent(en) ingepakt. Dat ging tussen regendruppels en flinke windstoten door. En na een borrel met wat lekkers is ook alles weer in caravan en Kemperke gepakt.
Het blijft een sport om alles weer op de vaste plek te krijgen. Maria heeft het dan over zolder, kelder en vooronder!

Die Tiroler maaltijd in die Hollandse potten en pannen smaakten ons geweldig. En dan ook nog een toetje van ijs met advocaat en slagroom.
Och......wat hebben we het weer slecht....!

In de tussentijd zitten we op de snelweg en rollen we lekker door.

Via de weerapp weten we dat het zonnetje straks weer te voorschijn gaat komen.

Een iets waterig en vochtige groet van de Pensionado's uit Tirol.

Foto;
1. Onder de paraplu blijft het toch een leuke wandeling naar de bakker voor de Semmeln.
2. Cook Leo toverde weer iets lekkers op tafel.
3. De borrel en het diner was deze keer in de voortent. Wat een ruimte heeft dat ding toch!
4. Kemperke en caravan .....klaar voor de terugreis.
5. En met de juiste Camper-medizin komen we deze regen-reis-dag wel door!

Laatste bergwandeling van dit jaar!

Aan alles komt een eind......
De Berg-Wandel-Vakantie zit er bijna op.
Gisteren zijn we in Mayrhofen met de bergbaan naar boven gegaan. Al snel gaf de hoogtemeter meer dan 1900 meter aan. Op de Ahorn was het alleen maar genieten, genieten en genieten.  Met een prachtige rondwandeling was het uitzicht na elke stap weer bijzonder.

De foto's zeggen denk ik genoeg!

En vandaag, 26 juni, is het inpakdag. Morgen rijden we richting de Moezel of zo om nog een paar dagen verder te genieten.

Voor nu een Tiroler groet van Ria, Leo, Leo en Maria.

Super-Zondag in de bergen.

Als de wiebel-benen weer tot rust zijn gekomen, dan kan de rugzak weer op en de wandelschoenen aan.
Want wandelen is toch wel heerlijk hier in Oostenrijk.
Volgens de Zillertaler Wandel-Arena is er genoeg te zien hier! En voor vandaag staat de Trissl Alm op het programma. Nou ja, we zien wel hoe ver we komen. Tijdens het wandelen ging het prima en de hut is dus gehaald.

Op 1409 meter hoogte bij Gasthof Finkau hebben we de auto geparkeerd en de wandeling gestart bij een lekker temperatuurtje maar niet te warm.
En al snel klinken er de koeienbellen. Het is zo leuk om te zien en te ervaren dat die berg-koeien vrij rondlopen.
En ja die "vlaaien" horen erbij!
Als boerendochter komt er heel wat jeugdsentiment naar boven.
Dubbel genieten dus.
De tocht ging verder over smalle paadjes.  Pittige stijgingen over rots blokken maakten het steeds mooier.
Het donderende geluid van kletterende water leverde steeds een geweldig uitzicht op.
De Leitenkammerklamm is een smalle kloof waar het smeltwater van de gletsjer, al sinds de ijstijd, zijn weg vind naar het stuwmeer.

Met twee kleine pauzes komen we op 1583 meter uit bij de gezellige Almhut van de familie Eberharter. De alm-boerderij ziet er prachtig uit. In 2012 is alles gerenoveerd en dat leverde een prijs op: "Alm des Jahres". Op de boerderij wordt kaas en yoghurt gemaakt en brood gebakken.
De lunch smaakt daar geweldig. De alpenmelk en de Buttermilch waren heerlijk. Ook al was de beker met één hand bijna niet te tillen!
Na zo'n stevige lunch is de weg terug een "appeltje-eitje".
Het leverde weer prachtige foto's op. Kijk mee en geniet!

Tiroler groet.

Rustdag.

Een rustdag tijdens vakantie klinkt gek. Maar is zo nu en dag toch wel lekker.
Na die flinke bergwandeling moeten de wiebel-benen van Maria weer even tot rust komen.  Nou is stilzitten bij Maria  onmogelijk. Want dan gaat het niet echt beter.
Dus de "rustdag" vullen we in met een tour-tocht en een bezoek aan Pertisau aan de Achensee.
Via vele leuke kleine dorpen het ene dal uit en met een flinke klim het andere dal weer in.
En een prachtig uitzicht geeft weer een mooie foto.
Op de Achensee is het een drukte van belang. Zeilers, kite surfers en nog meer vliegende objecten. 
Ook een echte rondvaartboot waar vele bijzondere activiteiten op worden gegeven. Van lunch tot chic diner en van cabaretvoorstelling tot vrolijke toneelstukken. Alles is mogelijk, als je maar betaald!
Wij gaan voor een korte wandeling over de promenade en op zoek naar een Kondotorei voor Cafe met iets lekkers.
Kortom, het genieten gaat ons prima af. Zelfs op een rustdag.

Op de terugweg nog even boodschappen doen en het loopt al weer tegen theetijd aan.
En mét een heerlijk aarbeiengebakje smaakt zo'n simpel kopje thee verrukkelijk.

Lieve groet van Ria, de Leo's en Quebbel Maria.

Foto 's:
1. Een mooi uitzicht op het Zillertal.
2. De Achensee.
3. In het botenhuis zijn verschillende bootjes te huur.
4. Een simpel tuinhekje!
5. "Cook" Leo toverde weer iets lekkers op tafel. Broodje ragout. En dat smaakte me toch goed, mmmm.

Wandeling op hoogte!

Eerst met de cabinebaan naar zo'n 1744 meter hoog en dan een kleine wandeling naar een gezellige berghut voor een hapje en een drankje.
Dat was het plan!

Maar, of ik kan geen kaart meer lezen, of de wegwijsbordjes zijn fout, of het bos en de berg zijn sinds gisteren veranderd....... Het was veel meer dan een paar kilometer en wat hoogteverschil!

Dus doorzetten en voetje voor voetje de paden op en die pukkel verslaan.

Het eerste stuk ging prima. Lekker zonnetje, gezellige rustende koeien en een prachtige omgeving.
Maar dan begint het met wegwerkzaamheden. Nou ja, ik bedoel dus berg-werkzaamheden. Er wordt hard gewerkt om de ski-weides en -liften weer klaar te maken voor het winter-seizoen.
Want zo mooi als het in de zomer is, kun je hier óók in de winter genieten. Zeker als je met een cabine-baan naar boven gaat. De groene weiden veranderen met een beetje fantasie zo in blauwe en rode pistes.
Mmmm, héérlijk!
Niet wegdromen, Quebbel.
Bij de les blijven.

Bij die werkzaamheden ging het even niet zo makkelijk. Grote stappen over modder en hoog gras. Een paar verse "koeien-vlaaien" ontwijken. Tussen prikkeldraad door stappen.
En daar gaan we weer verder.
Al snel liep de hoogtemeter op Leo's horloge op. De lucht werd steeds frisser. De bordjes met een eenvoudige aanwijzing verdwenen. En bij mij, lees Maria, kwam de man met de hamer voorbij.
Wat een irritante kerel zeg!
Zo wandel je lekker en oeps, alles gaat zeer doen. Echt van kop tot kon.......tenen. Geen spiertje deed meer fatsoenlijk mee.
En ja die hütte moest nog komen. Snel een Rappe Henkie of Vlotte Kees ,of hoe die repen tegenwoordig ook heten, genomen. En doorgaan.....

In de tussentijd werd het ook kouder. Want ja hoe hoger in de bergen hoe kouder de lucht.
En als je boven de 1948 (mooi "bouwjaar") meter komt dan is het behoorlijk fris.

We verlangen in de tussentijd allemaal naar een lekkere lunch. En na heel veel bocht-, klim- en daal-werk kwam de Kreuzwiessenalm in zicht. Die goulash-, wiener wurstler-soep,  en salade met hünerburstfilet hebben ons kracht gegeven om de afdaling in te zetten.
Nou ja, afdaling!
Er moest nog een keuze gemaakt worden. Stijgen en via een bospad dalen naar de Rosenalm op 1744 meter? Of dalen naar de Wiessenalm op 1409 meter? De wiebel-benen van Maria gaven de doorslag....afdalen in 5 kwartier naar het tussenstation en dan met de cabine baan weer naar het dal op 580 meter.

Wat een wandeling!

Bij thuiskomst een kopje thee en die "Williams mit Birne"-snaps smaakte voortreffelijk.
En we hadden dat echt verdiend!

De foto's laten zien dat genieten niet verleerd!

Tiroler groet van Ria, Leo, Leo en Maria.